Het Sint Barbaraklooster werd voor ‘t eerst vermeld in 1425. Het was een klooster van de Derde Orde der Franciscanen en aangesloten bij het kapittel van Utrecht. Het lag ingeklemd tussen het St.Clara- (Z) en het Maria Magdalenaklooster (N), tussen Nes en O.Z.Voorburgwal. Het bouwerf hadden zij te danken aan het Oude Nonnenklooster, waarschijnlijk gratis. Dat bouwerf deelden zij met het St.Clara en daarom wordt wel eens gesuggereerd dat het St.Barbara met hen geliëerd was. Waarschijnlijker is dat het klooster voor apart instituut moest doorgaan omdat het kapittel slechts een beperkt aantal zusters in een klooster wenste te zien, meestal niet meer dan 60. Er zijn weinig bronnen die ons over inkomsten en bezigheden van de zusters vertellen, alleen dat zij voor ƒ20,- p/jaar het linnengoed van de Oude Kerk wasten en bleekten. Vanaf 1431 is het klooster in conflict met het Maria Magdalenaklooster over de erfscheiding. In 1569 werd midden op het terrein de Sint Barberenstraat gerooid, zo’n beetje alles wat nog aan het St.Barbaraklooster herinnert. In 1810 opende op het noordelijke gedeelte van het een Italiaans koffiehuis Frascati, waar in 1824 een feest- en concertzaal bij kwam die wel 500 man kon bergen.

In 1879 werd Frascati verkocht en omgebouwd tot veilinglokaal, waar de huizenveilingen gehouden werden die tot kort daarvoor nog in de Brakke Grond hadden plaatsgevonden. Berucht zijn de tabaksveilingen waar het heet toe kon gaan
Vandaag is Frascati weer theater.